Op een zaterdagavond was ik mijn kast aan het opruimen en had ik een aantal beha’s die ik weg wilde gooien. Inmiddels gooide ik nooit meer iets weg zonder me af te vragen of ik dit misschien voor een nieuwe creatie kon gebruiken. Zo dus ook met de beha’s. Ik bedacht dat het wel leuk zou zijn om een schilderij met daarop een beha gelijmd wel grappig zou zijn. Ik bedacht hoe dat er dan uit zou moeten zien.

Ik ging de week erop naar de hobbywinkel en vroeg of er iets bestond als textielverharder. Dat bestond. Thuis gekomen heb ik het aanrecht bedekt met zeil en een houten dienblad gepakt als werkblad, voor het geval dat het goedje zou gaan uitlopen. Ik had een piepschuimbal doormidden gezaagd zodat de cups daarop konden ‘rusten’. Ik wilde natuurlijk niet dat ze uit vorm zouden raken. Vervolgens heb ik een beha in de textielverharder gedompeld en deze op de halve bollen laten drogen.

Het effect was heel gaaf! Het leek wel een bronzen beha! Toen de beha goed gedroogd was heb ik hem beplakt met veertjes en glitters. Op het canvasdoek heb ik een mooi papier geplakt en vervolgens de ‘bronzen beha’ op het doek geplakt.

Ik was zo enthousiast dat ik meteen meerder beha’s ben gaan ‘pimpen’.

In the mean time… was ik ook in aanraking gekomen met Medium. Een collega-cursist bij een zangcursus vertelde daar een keer voor de les begon heel enthousiast over. Ik ben daags daarna meteen weer naar een hobbywinkel gegaan om dit te gaan kopen.

Medium is een acrylverf vermengd met lijm. (het is natuurlijk veel ingenieuzer dan dat, maar om het even uit te leggen…) Je kunt Medium mengen met verschillende kleuren acrylverf maar je kan het ook mengen met bijvoorbeeld zand, kiezelsteentjes, noem maar op. Maar je kan er ook een plamuureffect mee krijgen.

Deze laatste methode heb ik op een van mijn beha’s losgelaten. Nadat de beha hard en droog was heb ik hem ‘bekleed’ met Medium. Deze had ik eerst gemengd met een vuurrode verf. Nu had ik wel de beha maar nog geen idee over de achtergrond.

Met de tijd heb ik gemerkt dat sommige ideeën heel snel opborrelen maar dan ineens verstommen. Ik leg mijn ‘projectje’ dan even aan de kant. Maar wel zo dat ik hem de hele dag kan zien. En dan komt ineens het moment, waarop het idee omhoog komt waar ik op zit te wachten.

Zo ook met de vuurrode beha. Ik had al wel het idee om het canvasdoek te beplakken met glimmende stof en iets van kant. Maar wist dat dat nog niet voldoende zou zijn. Afijn, ‘aan de kant met die beha’. Pas een paar maanden later, toen ik bezig was met het zeemeerminnenhoofd, kwam het idee in mij op om schelpen aan het doek van de rode beha toe te voegen. De schelpen hadden ook een elegante, sierlijke vorm. Net zoals het beeld dat het project van de rode beha steeds bij mij opriep. En toen was dat project ineens af.

De textielverharder Paverpol ben ik steeds verder gaan ontdekken. Ik ben er over gaan lezen, heb bijpassende materialen gekocht en heb zo mijn eerste beeldjes gemaakt.

In oktober van 2012 wil ik een cursus gaan volgen om een officiële Paverpol-instructrice te worden. Het gaat me daarbij niet zozeer om workshops te kunnen gaan geven maar om les te krijgen van de bedenkster van Paverpol, en om zo nog meer te leren over het product.

Sinds mijn inspiratie-moment ben ik dol op snuffelen in allerhande (hobby)winkels. Zo liep ik op een middag weer eens te neuzen in een winkel bij mij om de hoek en zag een vrouwenhoofd van piepschuim staan. In een andere winkel had ik deze ook al een keer gezien, maar ik werd tegen gehouden door de (veel te hoge) prijs.

Het verschil met deze winkel, die bij mij om de hoek, was 20 euro! Meteen gekocht natuurlijk! Ook hierbij wist ik nog niet wat ik wilde gaan maken. Maar inmiddels wist ik dat dat idee vanzelf wel zou komen.

Ik had een potje Paverpol in loodkleur gekocht en vroeg mij af hoe dat op dat vrouwenhoofd zou staan. Zouden die twee materialen wel samengaan?

Op een video van you-tube had ik iemand zien werken met o.a. Paverpol, lappen stof en een ronde bal om zo ‘de aarde’ te creëren. Diezelfde methode ging ik gebruiken voor het hoofddoekje van de vrouw. Ik vind het zelf heel erg mooi geworden. De rimpels in het doek komen zo natuurlijk over. Nadat mijn ideeën klaar waren met het vrouwenhoofd, bleek ze nog niet af te zijn. Ik heb haar in de vensterbank gezet wachtend op het verlossende idee. Die kwam toen mijn partner zijn oude overhemden wilde weggooien en aan mij vroeg of ik er nog iets mee kon.

Ik keek naar de stijve boord van het overhemd, vervolgens naar het vrouwenhoofd in mijn vensterbank en het idee was weer ontstaan.

Soms ontstaan mijn ideeën al direct in de winkel.

Op een van mijn snuffelbezoekjes was ik bij een doe-het-zelf-winkel. Ik was op zoek naar schilderstape, geloof ik. In een van de stellingkasten zag ik decoratieschelpen liggen. Houten doosjes vol met mooie schelpjes. Ik kreeg meteen het beeld van opnieuw een vrouwenhoofd maar dit keer met een haardos van schelpen. Ik heb meteen een paar doosjes met schelpen gekocht, ben nog snel even een piepschuimen vrouwenhoofd gaan kopen, en ‘s avonds kon ik al meteen aan de slag. Eerst heb ik het gezicht blauw gekleurd met Paverpol, vermengd met blauwe Pavercolor. Vervolgens heb ik met Pavercotton, kleine krullerige draadjes, een basiskapsel gemaakt als ondergrond. En tenslotte heb ik een mozaïek van schelpen op het hoofd geplakt.

Aan het begin van dit jaar las ik op Facebook een berichtje van een vriendin dat ‘zij met de nieuwste Flow lekker op de bank ging hangen’. Ik kende dat tijdschrift nog niet maar was natuurlijk alweer nieuwsgierig geworden en ging het ook kopen.

Wat een fantastisch blad! Als je al geen inspiratie krijgt van de dingen om je heen wordt je wel volgepropt door de artikelen in Flow.

In bijna ieder artikel staat wel iets leuks, grappigs, ‘dat wil ik ook!’, ‘daar moet ik ook heen!’, of ‘daar wil ik meer van afweten!’. Bij ieder artikel staat ook een goede bronverwijzing waardoor je snel je zoektocht kan uitbreiden.

In het eerste tijdschrift dat ik las stond een groot artikel over craften. Ik was deze naam al vaker tegen gekomen, ook in de verschillende winkels, maar wist nooit precies wat het betekende. Door dit artikel, en de verwijzingen kam ik in een hele nieuwe wereld. Het is niet helemaal mijn wereld maar het geeft wel weer ideeën voor mijn eigen creaties.

Wat crafters veelal op papier en in schriftjes doen, doe ik eigenlijk op canvas. Het is het combineren van mooie spulletjes, leuke kleurtjes. Het is het maken van een collage.

In een ander artikel werd de website www.pinterest.com genoemd. Dit is vergelijkbaar met Facebook, alleen worden geen berichten gedeeld maar plaatjes.

Iedereen heeft een eigen pagina waarop je allemaal plaatjes bewaart, netjes gesorteerd over verschillende prikborden. Zie in de rechterkolom de link naar mijn pinterestpagina.

De afbeeldingen kan je uploaden vanuit je eigen bestanden, maar met een makkelijke tool kan je ook direct vanaf internet afbeeldingen toevoegen aan je prikborden.

En misschien nog wel het leukste… je kan heerlijk alle plaatjes bekijken van de anderen. En deze kan je natuurlijk ook weer ‘repinnen’ naar je eigen pagina.

Op Pinterest heb ik natuurlijk ook weer veel ideeën op gedaan. Een daarvan is het werken met giethars. Daar ben ik nu mee aan het experimenteren. Ik zag onderstaande foto en las hoe de maakster dit gemaakt had.

Voor het vervolg verwijs ik je door naar mijn blog van juli 2012.